Wat hebben open source-ontwikkelaars, makers en herboristen met elkaar gemeen? Ze willen allemaal weten hoe iets in elkaar steekt en hoe je zelf je eigen problemen oplost. Helaas zijn die nieuwsgierigheid en die zelfredzaamheid eigenschappen, waarover nog maar een minderheid van de mensen beschikt.

Enkele maanden geleden ben ik aan een opleiding tot herborist begonnen. Voor je denkt dat deze nerd een geitenwollensokkentype is geworden, die zich met homeopathie en Bach-bloesems inlaat: een herborist is iemand die de nieuwste wetenschappelijke kennis over planten en de stoffen daarin gebruikt om gezondheidsklachten te behandelen.

Je vraagt je nu waarschijnlijk af: wat heeft dat met Linux te maken? Dat verband heb ik zelf pas onlangs ontdekt. Ik had al enkele jaren een sterke interesse in kruiden en de effecten daarvan op mijn gezondheid. Zelfs toen ik me voor de opleiding inschreef, wist ik nog niet goed waarom het me eigenlijk zo boeit. Ik besef nu dat kruidenrecepten voor mij hetzelfde zijn als broncode voor een softwareontwikkelaar.

Net zoals ik graag weet dat de broncode van de software die ik draai beschikbaar is, gebruik ik al jaren bij voorkeur gezondheidsmiddeltjes waarvan ik weet wat er in zit. De volgende stap is dan om zelf je eigen gezondheidsmiddeltjes maken en dat is te vergelijken met je eigen software schrijven. Na enkele boeken over kruiden gekocht te hebben, brouwde ik al allerlei recepten, maar ik wilde ook weten waarom die recepten werkten. En zo ben ik bij de opleiding tot herborist uitgekomen…

Vroeger had iedereen die kennis over kruiden (of toch tenminste de vrouwen). Mijn overgrootmoeder kneusde de bladeren van de weegbree en legde die op schaafwonden of insectenbeten bij haar kleinkinderen. Mijn groottantes kauwen op een blad salie als ze keelpijn hebben. De generaties na hen is die kennis verdwenen. We grijpen nu allemaal naar kant-en-klare zalven, siropen en pillen. Voor elke aandoening gaan we naar de apotheek en betalen we big pharma big bucks.

En dat terwijl je heel wat (lichte) aandoeningen eenvoudig zelf kunt genezen met wat basiskennis en planten, die overal te vinden zijn (en die je meestal als onkruid beschouwt en met alle macht uit je tuin wilt bestrijden — niet doen!). Als je weet welke stoffen er in welke planten zitten en als je de werking van die stoffen op het menselijk lichaam begrijpt, dan maak je je eigen recepten voor zalven, siropen en pillen. Je bestrijdt hoest, zonnebrand, schaafwonden, slapeloosheid en insectenbeten en je weet perfect uit te leggen waarom het werkt. En als er één ingrediënt niet beschikbaar is, weet je door welk ander ingrediënt je het mag vervangen, omdat het vergelijkbare inhoudsstoffen bevat. Je kunt je recepten ook aan je vrienden en familie doorgeven.

Het is diezelfde zelfredzaamheid, die me aansprak vanaf het moment dat ik met open source software in aanraking kwam. Zelf software compileren, bij problemen in de broncode duiken en zelf de problemen oplossen, je patches aan het project terugsturen, zodat anderen er ook van kunnen profiteren en begrijpen hoe de software werkt… Het gevoel van onafhankelijkheid dat dit alles je geeft, is onbeschrijflijk en niet uit te leggen aan iemand, die niet om open source software geeft.

Ik hoop dat er weer meer mensen op allerlei domeinen zelfredzaam worden. Dat ze hun software patchen als ze een fout ontdekken. Dat ze hun thermostaat zelf maken als er een draadje loskomt of zelf hun eigen auto onderhouden en repareren. Dat ze hun eigen hoestsiroop, shampoo en scheerschuim maken. Dat ze zelf gezonde maaltijden koken in plaats van kant-en-klare maaltijden in de magnetron te duwen. Wat je zelf doet, doe je misschien niet altijd direct vanaf het begin beter, maar oefening baart kunst en zelf dingen maken en met anderen delen geeft je veel voldoening.