Mocht je het nog niet hebben vernomen: Canonical heeft klip en klaar gemaakt dat Unity 8 de nek is omgedraaid en dat de eerstvolgende LTS van GNOME wordt voorzien. Sommige diehard fans zullen wellicht niet onverdeeld gelukkig zijn met deze ontwikkeling, maar het is niet zo’n slechte zaak als het lijkt.

Lang geleden (nou ja, voor IT-begrippen dan) was Ubuntu uitgerust met desktopomgeving GNOME 2 en die was geliefd. In die dagen werden er een handvol desktopinterfaces gebruikt: het leeuwendeel bestond uit GNOME- en KDE-gebruikers en mensen die iets lichts en snels zochten zonder de schwung kozen voor XCFE en LXDE.

Er ontstonden problemen met versie 3 van GNOME, die controversieel was bij diverse gebruikers. Het leverde zelfs een nieuwe distributie op: MATE was een fork van GNOME 2 en deze interface leidde tot Ubuntu MATE. Ondertussen bleef Ubuntu GNOME het GNOME-project volgen en werd versie 3 van de desktop geleverd.

De eerste Unity-interface was in 2010 bedoeld voor netbooks. (Ik heb nog steeds mij Eee PC uit die tijd.) Netbooks waren geen lang leven beschoren en werden uit de markt geduwd door tablets, Chromebooks en ultrabooks. Unity bleef. Als je GNOME miste, kon je gewoon Ubuntu GNOME gebruiken: dezelfde desktop, maar dan met GNOME in plaats van Unity. Kubuntu is er voor de mensen die liever KDE hebben.

Ubuntu is een grote speler in de Linux-wereld. Het is relatief eenvoudig te installeren, overal zijn .deb-softwarepakketten die je kunt gebruiken en de gebruikerservaring heeft waarschijnlijk een van de kortste leerprocessen van alle Linux-varianten. Met de grote basis aan pc-gebruikers binnen Linux, heeft alles wat Ubuntu doet een grote impact op de Linux-wereld.