Toen Andy Baio hoorde dat hij vader zou worden, was hij extatisch. Hij had nu immers uitzicht op een kleine kloon van hem, waarop hij experimenten kon uitvoeren. Hij brainstormde met zijn collega’s over alle mogelijke sociologische en psychologische experimenten waaraan hij zijn zoon zou kunnen blootstellen.

Uiteindelijk was zijn plan om zijn zoon te laten opgroeien met de idee dat hij in een computersimulatie leefde. Helaas stootte dat op een veto van zijn iets minder geeky wederhelft. Het experiment dat hij uiteindelijk zou uitvoeren, was wat minder drastisch, maar zeker zo interessant. Zodra zijn zoon Eliot vier jaar was, liet hij hem kennis maken met arcade-klassiekers. Een jaar later liet hij hem NES- en Sega-games spelen. Daarna kwamen SNES, de Game Boy en PC adventure games aan bod en daarna de PlayStation en Nintento 64, Xbox en Game Boy Advance. Door 25 jaar gamegeschiedenis in 4 jaar te ervaren, is kleine Eliot ondertussen zeer goed in computergames. Enige nadeel van dit experiment? Hij denkt dat de game-industrie enorm snel is geëvolueerd van 8-bit graphics naar overweldigende 3D-werelden en dat de ontwikkeling plots tot stilstand is gekomen…

http://bit.ly/1IADhAS