Ruimtevaart voor gevorderen – Kerbal Space Program

Zit jij ook al jaren met kromme tenen te kijken naar science fiction films en series waarin ruimteschepen zomaar stoppen, omdat iemand de motor heeft uitgezet? Weet jij wat termen als prograde en retrograde of periapsis en apoapsis betekenen? Dan is Kerbal Space Program misschien wel hét spel voor jou. En als je het nog niet wist, maar nu wel heel nieuwsgierig bent geworden, dan misschien ook wel.

We hebben in deze rubriek al een heleboel dingen gesimuleerd, zoals auto’s, vrachtwagens, zeilboten, vliegtuigen, vallende lichamen, noem maar op. Zelfs ruimteschepen, maar nog nooit op het niveau van Kerbal Space Program (KSP). Meertrapsraketten met vaste brandstof boosters, wegwerptanks, hitteschilden en nog veel meer. Het staat allemaal tot je beschikking in dit spel. Helaas is het spel nog niet helemaal klaar. In onze drang om actueel te zijn, hebben we weer eens gekozen voor een spel in ontwikkeling.

Kerbal Space Program is een spel waarin de bevolking van de planeet Kerbin heeft besloten om de ruimte te gaan veroveren. Het spel biedt twee speelmogelijkheden, de carrièremodus en de sandbox. In de eerste variant begin je bij het begin en verdien je punten door het voltooien van missies. Met genoeg punten kun je nieuwe onderdelen ontwikkelen en op die manier steeds een stapje dichter bij je doel komen. De sandbox biedt meteen ongelimiteerde toegang tot onderdelen en middelen zodat je direct lekker los kunt gaan. Volgens de website is de sandbox modus helemaal af, maar is de carrière vorm van het spel nog onder ontwikkeling. Eigenlijk bevalt ons dat wel, want dit betekent dat we niet voorzichtig hoeven te beginnen met kleine raketten die een satellietje in een baan om Kerbin brengen. We kunnen meteen aan de gang met het grote werk. Je weet wel, een Saturnus V of, als we toch goed bezig zijn, waarom niet 3 Saturnus V raketten in een trosje met daar bovenop een schip om een asteroïde mee te vangen. The sky is the limit!

KSP achtergrond

Tutorial
Om de rudimentaire beginselen eens uit te proberen, starten we eerst maar met de tutorials. In deze instructies word je aan de hand genomen door Wernher von Kerman, de briljante raketgeleerde met een ego waaraan zelfs meneer von Braun nog een puntje kan zuigen. Met nauw verholen minachting word je door je eerste stapjes geholpen. Eerst mag je jouw eerste raket gaan bouwen, daarna komt een eerste vlucht, snel gevolgd door je eerste baan om Kerbin. Je krijgt tevens uitleg over basisprincipes als prograde en retrograde, zeg maar het stuurboord en bakboord van de ruimte. Hier geen starfighters die in wilde achtervolgingen loopings en Immelmans maken door de ruimte. Nee, gewoon braaf je neus, of liever je uitlaat, de goede kant op draaien en precies lang genoeg gas geven om de gewenste baan te bereiken. En als de brandstof op is, gewoon dumpen en hopen dat je nog een extra trap hebt.

Bouwen maar
Je hebt de beschikking over het Kerbal Space Centre, een complex dat verdacht veel lijkt op dat van Cape Canaveral in Florida. Er staat een enorm gebouw om je raketten in te assembleren, waarna ze naar buiten gebracht worden en op het lanceerplatform worden geplaatst. Het assemblage gebouw is altijd groot genoeg. Echt waar, we hebben het geprobeerd, maar hoe hoog we onze raket ook maakten, het plafond bleef steeds buiten bereik. Let trouwens wel op dat je je raket stevig genoeg maakt, want als hij te zwaar is dan kan de onderkant het nog wel eens begeven op het platform. Of, ook gênant, als je gewicht groter is als de stuwkracht van je eerste trap dan blijft ie gezellig op de grond staan fikken tot de tank leeg is. Het is wel grappig om te zien dat vervolgens de tweede trap gewoon wegvliegt zodra de eerste is afgekoppeld. En wacht je niet tot de eerste trap is leeg gebrand, dan wordt het helemaal spannend met een ongestuurde eerste trap die probeert om de voorkant van de raket in te halen. Wij hebben dubbel gelegen van het lachen toen we een keer teveel op de spatiebalk tikten en we per ongeluk de parachute al opentrokken met een brandende raket er onder. Het geheel had iets weg van een dronken voetzoeker met een anabolenverslaving. De vuurbal die ontstond toen dit geheel eindelijk tegen de grond sloeg was ook behoorlijk indrukwekkend.

Oeps

Op naar de maan
Afijn, na deze eerste experimenten hebben we toch maar een kant en klaar model uit de lijst met downloads getrokken en geprobeerd om daarmee de maan te bereiken. En tot onze eigen verbazing is dat nog gelukt ook. Weliswaar geen landing, maar een paar rondjes om de maan en weer behouden terug op Kerbin. Om dit voor elkaar te krijgen, is de missiekaart onmisbaar. In deze weergave zie je het hele zonnestelsel met alle banen van relevante objecten geprojecteerd. Van je eigen baan zijn ook de saillante punten gemarkeerd zoals het hoogste en laagste punt van je baan en de punten waarop je de invloedsfeer van een ander hemellichaam bereikt dan wel verlaat. Let op, als je baan door een planeet lijkt te lopen dan is het verstandig om een rem te hebben. Een parachute werkt als rem bij een planeet met een atmosfeer, anders een landingsgestel en een raketmotor met voldoende brandstof. Een ander handigheidje in de missiekaart is de ‘maneuver node’. Dit is een handig grafisch stukje gereedschap dat eruit ziet als een driedimensionaal assenkruisje waarbij elke richting is geïdentificeerd door een eigen symbool. Het simpelweg uitrekken of weer terugduwen van een as leidt tot een gestippelde lijn die aangeeft in welke baan je gaat belanden bij een versnelling langs die as. Vervolgens verschijnt een dubbele countdown in beeld. De ene geeft de tijd aan tot het moment waarop de motor aan moet, de andere geeft de (nog) benodigde hoeveelheid ∆v. Hiermee worden de meest ingewikkelde baanberekeningen teruggebracht tot het maken van intelligente keuzes. Let wel op, alleen in dezelfde baan komen als de maan is niet goed genoeg. Je moet dat wel zodanig timen dat jij tegelijk met de maan aankomt op hetzelfde punt op de baan. De hoeveelheid brandstof die nodig is om dit te corrigeren is echt niet grappig meer.

 
Maanlander

Duurt lang
Als je dit kunstje eenmaal onder de knie hebt, dan ontdek je de grootste frustratie van bemande ruimtevaart. Het duurt allemaal eeuwen en wanneer je het cruciale moment aan je voorbij laat gaan, dan duurt het nog veel langer. Het is echt een kwestie van wachten tot het juiste moment en dan goed mikken en gas geven om vervolgens weer los te laten. Gelukkig hadden de makers van KSP hier ook last van en daarom hebben ze de timewarp ingebouwd. Hiermee kun je naar wens de tijd versnellen. Als je wil tot een factor honderdduizend. Hiermee zijn dus ineens ook interplanetaire missies mogelijk. Let echter wel op. Op cruciale momenten, zoals bijvoorbeeld het openen van een parachute of landen op de grond, wil je wel real-time spelen. Anders kunnen er rare dingen gebeuren (zeggen ze op YouTube).

Als je nu denkt dat je het wel gezien hebt met raketten, dan liggen er naast het assemblagegebouw ook nog een hangar en een hele lange startbaan. Hier kun je natuurlijk een spaceshuttle laten landen, maar je kunt ook kijken of je een toestel kunt samenstellen dat horizontaal kan starten om dan vanaf grote hoogte de sprong naar de ruimte te maken.

Ruimtevliegtuig

Wat missen we?
Het is wel jammer dat elke missie moet starten op het lanceerplatform. Zeker in de sandbox modus zou het fijn zijn om een schip direct vanuit een baan om Kerbin te laten vertrekken. In de carrièremodus is het geen bezwaar om stukje bij beetje een ruimtestation naar boven te brengen, maar als je wat wil proberen, is het jammer als je eerst een paar uur speeltijd kwijt bent om alle onderdelen in een baan te brengen en aan elkaar te knopen.

Verder is het spel geschreven in .NET en op zich is dat geen probleem, omdat alle benodigde zaken worden meegeleverd. Maar het kost soms wel enig doorzettingsvermogen om één en ander aan de praat te krijgen. Maar we gaan ervan uit dat dit in de stabiele versie wel gefikst gaat worden.